Druk weekje Canada

Hi, how are you?

We zijn weer een week verder, dus tijd voor een nieuwe blog. We hebben ook weer genoeg gedaan en gezien, dus ik type zonder enige moeite twee A4-tjes vol... Bovendien wordt de druk ook langzaam opgevoerd vanuit het thuisfront, dus hierbij vanuit Canada, de tweede (ook nu weer iets te lange) blog. Veel leesplezier!

De vorige blog eindigde in Banff. Dit is een typisch Canadees Nationaal Park. Oftewel bomen, veel bomen, eigenlijk te veel bomen. Daarnaast bergen, mooie hoge bergen. Verder veel watervallen en meren, heel veel meren: blauwe, grijze, bruine, groot, klein, hoog in de bergen, gewoon naast de weg, oftewel toegankelijk voor de fast food Amerikaan of niet toegankelijk voor de fast food Amerikaan, met veel commercie er om heen of nog gewoon puur natuur. We bekijken ze allemaal, lopen de belangrijkste trails, gaan naar de beste uitkijkpunten van het park (NB: lopend, niet met de auto of gondel...), bezichtigen de bekendste canyons met de daarbij behorende watervallen en bekijken het plaatsje Banff met het bekende Fairmont Banff Spring Hotel. Alles is mooi en netjes, maar we raken helaas niet onder de indruk. We vermoeden dat we te veel verwend zijn door Yellowstone.

De volgende dag gaan we naar Jasper NP. Dit is het naast Banff een ander belangrijk NP van Canada. De verwachtingen zijn dus wederom hoog. Als eerste besluiten we naar Moraine Lake te gaan. Een mooi meer tussen de bergen. Op een zonnige dag moet het water heel blauw zijn, bij ons is het helaas blauw met een grijze gloed. We besluiten daarom om een wandeling te maken naar de top van de aangrenzende berg. Vanwege de kans op beren is het wettelijk verplicht om met een groep van meer dan vier personen te wandelen. Canadese beren kunnen namelijk tellen, en bij meer dan vier wandelaars vallen ze niet aan... We besluiten aan te sluiten bij een groepje Candese dames van rond de pensioen gerechtigde leeftijd. Tijdens de wandeling leren we dat hun conditie goed is, heel goed, misschien een beetje te goed voor twee vakantiegangers die normaal gesproken gewend zijn om op min twee meter NAP te lopen. De Oostenrijkse Bergrettung heeft er vier nieuwe leden bij bedenk ik mij onderweg. Maar goed, na de boomgrens en de sneeuwgrens gepasseerd te hebben komen we, als groep, aan bij twee bergmeren en zien we de toppen van de bergen om ons heen. Een mooi gezicht. Sebastiaan leert overigens ook dat één van de dames ook tijdens het "speedwandelen" genoeg te vertellen heeft! Ik heb me laten afzakken om "foto's te maken".
Vervolgens bezoeken we ook nog een paar andere meren, waaronder Lake Louise, die wel op Amerikaanse wijze is vercommercialiseerd. Daarna gaan we naar een canyon en rijden we naar Columbia Icefield. Dit is een gletsjer (meer een groot vlak sneeuw), waarvoor je de laatste jaren heel ver moet lopen om er te komen. Als echte Hollander stappen we uiteindelijk ook nog over het hekje om de gletsjer van dichtbij te kunnen beschouwen.

De volgende dag bekijken we de rest van Jasper NP. We zien weer watervallen (ik heb ondertussen geen idee meer welke waterval we in welk park hebben gezien) en gaan naar Mount Edith Cavell. Op deze berg zijn meerdere gletsjers te zien. Ondanks het donkere weer vind ik dit een mooi gezicht. Aangezien de rest van het park meer van hetzelfde is, besluiten we om door te rijden naar onze volgende stop.

In Wells Grey Provincial Park bezoeken we de drie topattracties: drie watervallen en een meer! In dit geval, één van de hoogste watervallen in Canada, eentje die de "kleine Niagara waterval" wordt genoemd en eentje die in een Indiana Jones film gebruikt had kunnen worden. Al met al, toch leuk om gezien te hebben. Hierna rijden we door naar Vancouver. Tijdens de reis komen we tot de conclusie dat Canada mooi is, maar dat (wellicht vanwege het mindere weer), we tot nu toe niet dusdanig onder de indruk zijn zoals dit wel bij Yellowstone was.

In Vancouver bekijken we de stad, koop ik mijn eerste souvenirs en eten we heel goed: maleisisch en Koreaans. Het lijkt of we nooit zijn weggeweest. De dag daarna gaan we met de veerboot naar Vancouver Island en eindigen uiteindelijk in Ucluelet, een klein surfersdorp. We hebben een relaxt hotel met fitness en een zwembad.

Op Vancouver Island maken we een paar mooie wandelingen langs de kust en door het regenwoud in het Pacific Rim NP Reserve. Het regenwoud staat bekend om haar enorm hoge bomen. Op de informatieborden lezen we tevens dat er 300(!) cm regen per jaar valt. In de twee dagen dat wij er zijn valt gevoelsmatig al de helft. Dat is een tegenvaller, maar helaas hebben we hier geen invloed op. s Avonds is er zelfs een weerswaarschuwing voor zware windstoten en hevige regenval. Als echte Hollanders gaan we juist naar de kust om te kijken, maar een kwartier later druipen we letterlijk af!

Vandaag zijn we vertrokken naar Victoria, om hier vandaan weer naar de VS te reizen. Onderweg stoppen we nog bij een park (voor de fanatieke volgers MacMillan PP) met enorme bomen en in Victoria bezoeken we het centrum. Op fishermans warf gaan we voor de gezonde snack: fish and chips!

En nu schrijf ik deze blog. Best wel veel voor een weekje nietwaar? Ik heb het gevoel dat we genoeg zien!

Tot slot nog een paar levenslessen uit Canada:
-Nederland heeft ten opzichte van Canada en de USA nog genoeg te winnen op het gebied van fast food ketens, te denken valt aan McDonalds, Burger King, KFC, Pizzahut en Subway. Die kennen we, maar we hebben ook nog A&W, Quizno's, Fatburger, Panda Express, Tacobell, Tim Hortons, Dunkin Donut, Denny's, iHop, NY Pizza, Domino's, Wendy's, Dairy Queen, TGI Friday's, Baskin and Robins, Boston Pizza, Jack in the box, Arby's en Smitty's. En het erge is, ik ben bang dat er nog meer zijn...
-Het Canadese marketing bureau heeft veel dagjes op de hei gehad voor merchandising. Alles, maar dan ook echt alles kan je kopen als souvenir. Onder het motto you name it, we make it kan je van alles kopen. Echter, het opvallende is, van de Olympische Spelen zie je nagenoeg niets terug. Waar is bijvoorbeeld een foto midden in het centrum van de eerste Nederlandse gouden sneeuwmedaille en tevens de 100ste Olympische gouden medaille van Nederland van Nicolien Sauerbreij?
-De conditie van de gemiddelde Canadees is veel beter dan die van de gemiddelde Amerikaan. Daardoor ziet de gemiddelde Canadees er ook een stuk beter uit. Daarnaast zijn ze heel vriendelijk en heerst er een gemoedelijke sfeer in het land. Dus ondanks het weer, is het best relaxt hier!

Tot de volgende blog!